WIERSZ WYWOŁANY NA SCENĘ

Mój wiersz z przesłaniem nawiązującym do znanej sceny z „Wesela” Stanisława Wyspiańskiego. I próby interpretacji. Poczułem się niczym na próbach w drezdeneckim Teatrze Kotłownia, tym razem w internecie.

A to Polska właśnie

dotyka piersi

jakby jej

szukała

Ale to aktualne, że włażą w moje łoże, a jam przecie nie rozhuśtana kobieta.

Irenko, jesteś niesamowita, zachowujesz się jak ważna aktorka w rozmowie z reżyserem.

Nie może być??? Ja tylko chcę zmienić scenariusz, a nie aktorzycą być. Dotykam piersi, gdy się myję i to jest moja

toaletowa odsłona – tylko przed sobą gram.

Pierś to metafora duszy.

Brak tchu.

Bo nie chodzi o to, aby złapać króliczka, ale gonić go …

Ks. Jerzy Hajduga